ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16
Ο Βρόνσκι ποτέ δεν είχε γνωρίσει οικογενειακή ζωή. Η μητέρα του στα νεανικά της χρόνια ήταν μια λαμπερή γυναίκα της Κοινωνίας, και κατά την διάρκεια τηε έγγαμης ζωής της και ειδικά στην χηρεία της είχε πολλές ερωτικές σχέσεις, γνωστές σ' όλους. Αυτός δύσκολα θυμόταν τον πατέρα του, και σπούδασε στην Στρατιωτική Ακαδημία.
Αναχωρόντας από την Ακαδημία ως ένας πολύ νέος και λαμπερός αξιωματικός αυτός τώρα απολάμβανε το κολύμβι της πλούσιας στρατιωτικής τάξης της Πετρούπολης. Αν και αυτός περιστασιακά πήγαινε στην πιο υψηλή κοινωνία της Πετρούπολης, όλα τα αγαπημένα του ενδιαφέροντα βρισκόταν έξω από αυτό.
Στην Μόσχα, μετά από το πολυτελές μάθημα ζωής στην Πετρούπολη, αυτός βίωσε για πρώτη φορά την απόλαυση της οικειότητας με ένα γλυκό, αθώο κορίτσι της Κοινωνίας το οποίο ερωτεύτηκε μαζί του. Αυτό ποτέ δεν μπήκε στο κεφάλι του ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάτι λάθος στις σχέσεις του με την Κίττη. Στους χορούς αυτός χόρευε κυρίως μαζί της και την επισκεπτόταν στο σπίτι της. Αυτός μιλούσε μαζί της την συνηθισμένη συζήτηση της Κοινωνίας: όλα τα είδη κουταμάρας, αλλά η κουταμάρα μέσα στην οποία αθέλητα αυτός έβαζε μια ειδική έννοια γι' αυτή. Αν και αυτός ποτέ δεν είπε κάτι σ' αυτή το οποίο δεν θα μπορούσε να είχε πει αυτός κατάλαβε ότι αυτή γινόταν όλο και περισσότερο εξαρτώμενη απ' αυτόν, και όλο και περισσότερο ένιωθε ότι αυτό ήταν πιο ευχάριστο, και όλο και περισσότερο γινόταν πιο τρυφερά τα συναισθήματα προς αυτόν. Αυτός δεν ήξερε ότι η συμπεριφορά του προς την Κίττη είχε μια ονομασία από μόνη της, που αυτό ήταν ένα παγιδεμένο κορίτσι χωρίς προθέσεις για να την παντρευτεί, και είναι μια από τις κοινές διαβολικές πράξεις ανάμεσα στους λαμπερούς νεαρούς άνδρες όπως ο ίδιος. Αυτός σκέφτηκε ότι αυτός ήταν ο πρώτος για να ανακαλύψει αυτή την ευχαρίστηση και αυτός απολαύανε την ανακαλυψή του.
Εαν αυτός μπορούσε να ακούσει αυτό που οι γονείς της έλεγαν αυτό το βράδυ, εαν αυτός ήξερε την άποψη της οικογενειάς της και μάθαινε ότι η Κίττη θα ήταν δυστυχισμένη, αν αυτός δεν την παντρευόταν, αυτός μπορούσε να είχε εκπληθεί περισσότερο και δεν θα το πίστευε.Αυτός δεν θα μπορούσε να πιστεύει ότι αυτό θα του έδινε τόσο μεγάλη και τέτοια υπέροχη ευχαρίστηση σ' αυτόν, και - ότι περισσότερο γι' αυτή, μπορούσε να είναι ένας λάθος. Ακόμα λιγότερο θα μπορούσε να είχε πιστέψει ότι αυτός πρέπει να παντρευτεί.
Ο γάμος ποτέ δεν παρουσιαζόταν το ίδιο σ' αυτόν ως μια πιθανότητα. Όχι, πως αυτός απευχθανόταν την οικογενειακή ζωή, αλλά σύμφωνα με τις απόψεις που γενικά ισχύουν στον εργένικο κόσμο στον οποίο αυτός ζεί θεωρεί την οικογένεια και ειδικά ένα σύζηγο, ως κάτι το ξένο, το εχθρικό και πάνω απ' όλα γελοίο. Αλλά παρ' όλο που ο Βρόνκσι δεν είχε την υποψία από αυτά που έλεγαν οι γονείς της Κίττης αυτό το βράδυ αυτός ένιωθε, καθώς άφηνε το σπίτι των Σετσερμπάτσκι αυτό το βράδυ, ότι ο μυστικός πραγματικός δεσμός ο οποίος υπήρχε ανάμεσα σε αυτόν και την Κίττη είχε δυναμώσει τόσο κατά την διάρκεια του βραδιάς που έπρεπε να δράσει. Αλλά αυτό ήταν που δεν έπρεπε ή δεν μπορούσε να φανταστεί.
"Αυτό είναι τόσο γοητευτικό," σκέφτηκε αυτός καθώς άφηνε το σπίτι των Σετσερμπάτσκι, φεύγοντας απ' εκεί, ως συνήθως, ένα ευχάριστο αίσθημα αθωότητας και φρεσκάδας (εν μέρει λόγω του γεγονότος ότι αυτός δεν είχε καπνήσει καθόλου αυτό το βράδυ) και βαθιά αγγιγμένος από μια νέα αίσθηση στοργικής χαράς στην συναίσθηση της αγάπης της γι' αυτόν. "Αυτό είναι που είναι τόσο γοητευτικό, που τίποτα δεν ειπώθηκε ούτε από εμένα ούτε από αυτή, ωστόσο εμείς καταλαβαίνουμε τόσο καλά ο ένας τον άλλο σ' αυτή τη διακριτική γλώσσα των βλεμμάτων και των τόνων που σήμερα ήταν ακόμα πιο καθαρή από ποτέ που αυτή μου έχει πει πως με αγαπάει. Και πόσο γλυκά, απλά και πάνω απ' όλα εμπιστευτικά. Εγω αισθάνομαι πιο καλά και πιο αγνός, νιώθω ότι έχω μια καρδιά... και ότι υπάρχει πολύ καλό σ' εμένα. Αυτά τα αξιαγάπητα μάτια! όταν αυτή είπε, 'και πάρα πολύ' "
"Λοιπόν, και τι μ' αυτό? Τίποτα, φυσικά. αυτό είναι ευχάριστο για εμένα και για αυτή," και αυτός σκεφτόταν που θα μπορούσε να τελειώσει το βράδυ του.
Αυτός πέρασε με κριτική (άποψη) τα μέρη που μπορεί να πάει. "Το Κλάμπ: ένα παιχνίδι μπεζίκ, ένα ποτήρι σαμπάνια με τον Ιγκνάτεβ? Όχι, δεν θέλω να πάω εκεί. Το "Chateau de Fleurs? Εκεί μπορώ να βρω τον Ομπλόνσκι, Γαλλικά κουπλέ, καν καν. Όχι δεν μου αρέσει αυτό. Απλώς "αυτό είναι που μου αρέσει στους Σετσερμπάτσκι, ότι γίνομαι καλύτερα εκεί. Εγω θα πάω σπίτι," Αυτός πήγε κατευθείαν στο δωμάτιο του στο ξενοδοχείο Ντισό, δείπνησε, και αφότου ξεντύθηκε άπλωσε με δυσκολία το κεφάλι του στο μαξιλάρι πριν αποκοιμηθεί γρήγορα.
Ο Βρόνσκι ποτέ δεν είχε γνωρίσει οικογενειακή ζωή. Η μητέρα του στα νεανικά της χρόνια ήταν μια λαμπερή γυναίκα της Κοινωνίας, και κατά την διάρκεια τηε έγγαμης ζωής της και ειδικά στην χηρεία της είχε πολλές ερωτικές σχέσεις, γνωστές σ' όλους. Αυτός δύσκολα θυμόταν τον πατέρα του, και σπούδασε στην Στρατιωτική Ακαδημία.
Αναχωρόντας από την Ακαδημία ως ένας πολύ νέος και λαμπερός αξιωματικός αυτός τώρα απολάμβανε το κολύμβι της πλούσιας στρατιωτικής τάξης της Πετρούπολης. Αν και αυτός περιστασιακά πήγαινε στην πιο υψηλή κοινωνία της Πετρούπολης, όλα τα αγαπημένα του ενδιαφέροντα βρισκόταν έξω από αυτό.
Στην Μόσχα, μετά από το πολυτελές μάθημα ζωής στην Πετρούπολη, αυτός βίωσε για πρώτη φορά την απόλαυση της οικειότητας με ένα γλυκό, αθώο κορίτσι της Κοινωνίας το οποίο ερωτεύτηκε μαζί του. Αυτό ποτέ δεν μπήκε στο κεφάλι του ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάτι λάθος στις σχέσεις του με την Κίττη. Στους χορούς αυτός χόρευε κυρίως μαζί της και την επισκεπτόταν στο σπίτι της. Αυτός μιλούσε μαζί της την συνηθισμένη συζήτηση της Κοινωνίας: όλα τα είδη κουταμάρας, αλλά η κουταμάρα μέσα στην οποία αθέλητα αυτός έβαζε μια ειδική έννοια γι' αυτή. Αν και αυτός ποτέ δεν είπε κάτι σ' αυτή το οποίο δεν θα μπορούσε να είχε πει αυτός κατάλαβε ότι αυτή γινόταν όλο και περισσότερο εξαρτώμενη απ' αυτόν, και όλο και περισσότερο ένιωθε ότι αυτό ήταν πιο ευχάριστο, και όλο και περισσότερο γινόταν πιο τρυφερά τα συναισθήματα προς αυτόν. Αυτός δεν ήξερε ότι η συμπεριφορά του προς την Κίττη είχε μια ονομασία από μόνη της, που αυτό ήταν ένα παγιδεμένο κορίτσι χωρίς προθέσεις για να την παντρευτεί, και είναι μια από τις κοινές διαβολικές πράξεις ανάμεσα στους λαμπερούς νεαρούς άνδρες όπως ο ίδιος. Αυτός σκέφτηκε ότι αυτός ήταν ο πρώτος για να ανακαλύψει αυτή την ευχαρίστηση και αυτός απολαύανε την ανακαλυψή του.
Εαν αυτός μπορούσε να ακούσει αυτό που οι γονείς της έλεγαν αυτό το βράδυ, εαν αυτός ήξερε την άποψη της οικογενειάς της και μάθαινε ότι η Κίττη θα ήταν δυστυχισμένη, αν αυτός δεν την παντρευόταν, αυτός μπορούσε να είχε εκπληθεί περισσότερο και δεν θα το πίστευε.Αυτός δεν θα μπορούσε να πιστεύει ότι αυτό θα του έδινε τόσο μεγάλη και τέτοια υπέροχη ευχαρίστηση σ' αυτόν, και - ότι περισσότερο γι' αυτή, μπορούσε να είναι ένας λάθος. Ακόμα λιγότερο θα μπορούσε να είχε πιστέψει ότι αυτός πρέπει να παντρευτεί.
Ο γάμος ποτέ δεν παρουσιαζόταν το ίδιο σ' αυτόν ως μια πιθανότητα. Όχι, πως αυτός απευχθανόταν την οικογενειακή ζωή, αλλά σύμφωνα με τις απόψεις που γενικά ισχύουν στον εργένικο κόσμο στον οποίο αυτός ζεί θεωρεί την οικογένεια και ειδικά ένα σύζηγο, ως κάτι το ξένο, το εχθρικό και πάνω απ' όλα γελοίο. Αλλά παρ' όλο που ο Βρόνκσι δεν είχε την υποψία από αυτά που έλεγαν οι γονείς της Κίττης αυτό το βράδυ αυτός ένιωθε, καθώς άφηνε το σπίτι των Σετσερμπάτσκι αυτό το βράδυ, ότι ο μυστικός πραγματικός δεσμός ο οποίος υπήρχε ανάμεσα σε αυτόν και την Κίττη είχε δυναμώσει τόσο κατά την διάρκεια του βραδιάς που έπρεπε να δράσει. Αλλά αυτό ήταν που δεν έπρεπε ή δεν μπορούσε να φανταστεί.
"Αυτό είναι τόσο γοητευτικό," σκέφτηκε αυτός καθώς άφηνε το σπίτι των Σετσερμπάτσκι, φεύγοντας απ' εκεί, ως συνήθως, ένα ευχάριστο αίσθημα αθωότητας και φρεσκάδας (εν μέρει λόγω του γεγονότος ότι αυτός δεν είχε καπνήσει καθόλου αυτό το βράδυ) και βαθιά αγγιγμένος από μια νέα αίσθηση στοργικής χαράς στην συναίσθηση της αγάπης της γι' αυτόν. "Αυτό είναι που είναι τόσο γοητευτικό, που τίποτα δεν ειπώθηκε ούτε από εμένα ούτε από αυτή, ωστόσο εμείς καταλαβαίνουμε τόσο καλά ο ένας τον άλλο σ' αυτή τη διακριτική γλώσσα των βλεμμάτων και των τόνων που σήμερα ήταν ακόμα πιο καθαρή από ποτέ που αυτή μου έχει πει πως με αγαπάει. Και πόσο γλυκά, απλά και πάνω απ' όλα εμπιστευτικά. Εγω αισθάνομαι πιο καλά και πιο αγνός, νιώθω ότι έχω μια καρδιά... και ότι υπάρχει πολύ καλό σ' εμένα. Αυτά τα αξιαγάπητα μάτια! όταν αυτή είπε, 'και πάρα πολύ' "
"Λοιπόν, και τι μ' αυτό? Τίποτα, φυσικά. αυτό είναι ευχάριστο για εμένα και για αυτή," και αυτός σκεφτόταν που θα μπορούσε να τελειώσει το βράδυ του.
Αυτός πέρασε με κριτική (άποψη) τα μέρη που μπορεί να πάει. "Το Κλάμπ: ένα παιχνίδι μπεζίκ, ένα ποτήρι σαμπάνια με τον Ιγκνάτεβ? Όχι, δεν θέλω να πάω εκεί. Το "Chateau de Fleurs? Εκεί μπορώ να βρω τον Ομπλόνσκι, Γαλλικά κουπλέ, καν καν. Όχι δεν μου αρέσει αυτό. Απλώς "αυτό είναι που μου αρέσει στους Σετσερμπάτσκι, ότι γίνομαι καλύτερα εκεί. Εγω θα πάω σπίτι," Αυτός πήγε κατευθείαν στο δωμάτιο του στο ξενοδοχείο Ντισό, δείπνησε, και αφότου ξεντύθηκε άπλωσε με δυσκολία το κεφάλι του στο μαξιλάρι πριν αποκοιμηθεί γρήγορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου